5,00€
Pišući godinama kolumne u štampi kao male filozofske eseje prof. Perović je sklopio jedinstvenu galeriju slika crnogorske i balkanske zbiljnosti.
Na njegovim filozofskim slikama dominiraju najrazličitiji ljudski karakteri kao stvaraoci, saučesnici ili kopije cinične zbiljnosti.
Pišući godinama kolumne u štampi kao male filozofske eseje prof. Perović je sklopio jedinstvenu galeriju slika crnogorske i balkanske zbiljnosti.
Na njegovim filozofskim slikama dominiraju najrazličitiji ljudski karakteri kao stvaraoci, saučesnici ili kopije cinične zbiljnosti.
| Težina | 1 kg |
|---|---|
| Dimenzije | 17 × 2 × 25 cm |
| ISBN | 978-86-309-0368-7 |
Vrijeme kao najbolji sudija koji sve postavi na svoje mjesto, iskristalisalo je sasvim drugo mišljenje o najpoznatijem jugoslovenskom disidentu, i nesumnjivo, najpoznatijem Crnogorcu dvadesetog vijeka.
„Slavimo Njegoša kao književnog genija, ali ga naročito slavimo kao Boga našeg nacionalizma“, napisao je kolumnista lista Crna Gora u ljeto 1925.
Današnji vijek (u svijetu) fabricira ljude ljudskom majstorijom i lukavstvom kao što se fabricira brilijant njegovim prahom.
Sagovornici pretresaju – ne, seciraju – najtraumatičnije događaje iz povijesti Jugoslavije, zemlje koja je, ujedno, i najveći uspjeh i najveća propuštena šansa svih naših naroda i narodnosti, rečeno jugoslovenskom terminologijom. Čine to, dakako, sa najvećom mogućom kompetencijom. A kako i ne bi: pa jedan je akter, druga je „crna kutija“. U vremenu „nakon istine“; u vremenu kada je novinarstvo, od korektora društvene savjesti svedeno na uslužnu djelatnost i potplaćeničku mizeriju, knjiga kakva je „Goli otoci Jova Kapičića“ funkcioniše kao književni tekst prve vrste.
Kad govorimo o sadašnjem u prošlosti, prije svega o velikim Homerovim nasljednicima, Vergiliju, Danteu, Šekspiru, Puškinu, ili njihovoj sabraći iz takozvanih manjih književnih jezika, Ševčenku, Petefiju, Mickijeviču, Emineskuu, ne mislimo samo na nasljede koje se prenosi i nastavlja iz prijethodnih generacija, već i na nanovo oblikovanu tradiciju koju su ovaplotila njihova djela. U malim narodima se ponekad izvije genijalni duh, naizgled iz ničega, bez pravih predaka i potomaka, pa neukom putniku namjerniku liči na samorast, na veliki hrast medu sitnogoricom. Ovo su izuzeci koji potvrduju u osnovi tačnu tezu Tomasa Strensa Eliota, da nijedan Pjesnik nema sâm za sebe cjelovito značenje, to jest da: Njegov značaj, ocjena njegovog djela jeste ocjena njegovog odnosa prema mrtvim pjesnicima. ..
Epilog crnogorske hronike je roman – rijeka koji obrađuje nacionalističku vjersku mržnju što se temelji na kosovskoj, martirskoj, mitologii.
Recenzije
Još nema recenzija.